اینترنت اشیاء ( IoT ) به معنی یک شبکه جهانی از اشیاء مرتبط و متصل است که هر یک دارای آدرس مختص به خود بوده و بر اساس قراردادهای استانداردشده‌ای با یکدیگر در ارتباط هستند.
اینترنت اشیاء و شهر هوشمند دو واژه‌ای است که از این پس بیشتر به گوشتان خواهد خورد چراکه امروزه شرکت‌های فعال در زمینه علم و تکنولوژی با همکاری اپراتورهای مخابراتی با همکاری‌های خود می‌خواهند رویای شهر هوشمندی را که تمامی اشیاء و وسایل آن به اینترنت مجهزند و کارها با سرعت بسیاری قابل انجام خواهد بود، محقق کنند.
به همین دلیل است که غول‌های تکنولوژی و اپراتورهای بزرگ همچون نوکیا، هواوی، ورایزن و سیسکو مدیریت و راهبری شهرهای هوشمند را هدف اصلی خود قرار داده و رقابت تنگاتنگی را با یکدیگر آغاز کرده‌اند، به گونه‌ای که موسسه IDC برآورد کرده است این پیشگامان تا سال ۲۰۲۱ میلادی حدود ۱۳۵ میلیارد دلار در زمینه ساخت شهرهای هوشمند در جهان هزینه خواهند کرد.
حالا موسسه آماری و تحقیقاتی CompTIA در جدیدترین گزارش خود اعلام کرده است که بیش از ۶۰ درصد آمریکایی‌ها خواهان زندگی کردن در شهرهای هوشمند هستند و این بدان معناست که از هر ۱۰ نفر، شش نفر می‌خواهند از امکانات و خدمات شهرهای هوشمند و اینترنت اشیاء بهره‌مند شوند و بدین وسیله کیفیت زندگی خود و خانواده خود را بهبود ببخشند.
این درحالیست که بسیاری از منتقدان و تحلیلگران بر این باورند که زیرساخت‌های شهرهای هوشمند هنوز از امنیت سایبری مناسبی برخوردار نبوده و ممکن است مجرمان و هکرها به راحتی به شبکه اینترنتی و متصل به هم شهرهای هوشمند سوءاستفاده کرده و ساختار شهر را به هم بریزند. اما این طور که به نظر می‌رسد شهروندان آمریکایی از ایده شهرهای هوشمند نسبت به سایر کشورهای جهان استقبال بیشتری نشان داده و جذب شگفتی‌های شهرهای هوشمند شده‌اند.
اینترنت اشیا و شهرهای هوشمند دو واژه بهم وابسته‌ای است که این روزها زیاد به گوشمان می‌خورد چراکه امروزه شرکت‌های فعال در زمینه علم و تکنولوژی با همکاری اپراتورهای مخابراتی با همکاری‌های خود می‌خواهند، رویای شهر هوشمندی را که تمامی اشیاء و وسایل آن به اینترنت مجهزند و کارها با سرعت بسیاری قابل انجام خواهد بود، محقق کنند.
موسسه Smart Cities Index به تازگی در جدیدترین گزارش خود به بررسی فهرست شهرهای هوشمند در جهان و شاخص‌هایی که برای انتخاب این شهرها در نظر گرفته شده، پرداخته است که از این شاخص‌ها می‌توان به ساختمان هوشمند، جمع‌آوری هوشمند زباله، حفظ محیط زیست، دیجیتالی شدن تمامی امور دولت و کارهای اداری، دسترسی کامل، راحت و همگانی به اینترنت ۴G LTE، فراوانی دسترسی به هات اسپات اینترنت وای فای، استفاده همه گیر از گوشی‌های هوشمند و دستگاه‌های الکترونیکی، استانداردهای زندگی، چگونگی توسعه فرآیند هوشمند شدن شهرها، سرویس به اشتراک گذاری خودرو و تاکسی آنلاین، هوشمند کردن سیستم ترافیک، برنامه‌ریزی شهری، آموزش، مشارکت شهروندان، اکوسیستم اقتصادی، پارکینگ هوشمند، انرژی پاک، توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی برقی و الکتریکی، سرعت بالای اینترنت و حمل و نقل عمومی هوشمند اشاره کرد.